چیشد که به اینجا رسیدم...

مسکن فقط و فقط جاده
اهنگ، اهنگ خوب، شادمهر 
خود، او، دل، و تمام 
نبض زندگی و میشه تو جاده گرفت و دید باهاش چند چندی 
این روزا که گذشت چی بودن دیگه؟ تا چشم وامیکردی درد میریخت تو وجودی که نمیشد دیگه زخماش و بست 
شکستم، خورد شدم، مردم، زنده شدم، مقاومت کردم، مبتلا شدم، دلتنگ و دلگیر شدم خسته و خسته و خسته شدم 
اصلا دلم نمیخواست هیچ جای زندگی بزنم رو خلاص و بذارم با شب و روز دنیا،  روزام بگذره اما یه ماه تمام هیچ کاری نتونستم کنم، نه پای پس نه پای پیش 
یه ماه تمام با زخمای روزگار عمق گرفتم 
بزرگ شدم و حالا بهتر میتونم عقلم و کنار دلم بنشونم 
حالا دلم و دستم گرفتم و میخوام راه بندازمش 
میخوام پیداش کنم 
راستی چقدر لاغر شده بود 
چقدر پریشون بود 
خوبه حالش؟ 
چقدر فاصله.... 
من هنوز استوری نذاشته بودم که 4تا از دوستام و از دست دادم 
هنوز اظهار نظری نکردم که حرف هایی شنیدم که مستقیم قلبم و نشونه رفتن 
زمان گذشته اما هنوز داغش تازست و هنوز بغض میکنم وقتی میخوام رو پام واستم, اما ایستادن و خودش بهمون یاد داد 
چقدر خوش حالم که تو این همه از دست دادن من  اومدم سراغ تو 
چقدر قشنگ و به موقع جونم به حرفات وصل شد و دل گره زدم به تویی که درست ترینی :) 
یه ماهی که خواب و خوراک معمولی هم نداشتم 
هیچ جوره برای این من کاری نکردم و میدونم حالا قدر یک ماه تو خودم فرو رفتم و باید براش انرژی بذارم تا پیدا بشه.... 

جاده برگشت پایان ترم سه